Wat is de relatie tussen wat wij zien en de objectieve werkelijkheid, of bestaat er niet zoiets als een objectieve werkelijkheid? Wat gebeurt er als we deze spanning situeren binnen de evolutie van de tijd, wat herinneren we ons als we bijvoorbeeld de vertrouwde plaatsen uit onze jeugd opnieuw bezoeken? Hoe reageren we op het tijdsverloop en de soms verwoestende, soms helende invloed van de tijd, hoe reageren we op het verschil tussen de mentale voorstelling en de werkelijkheid, als die, zelfs letterlijk, door de tijd wordt verteerd? En op welke manier en in welke mate kunnen we deze werkelijkheid sublimeren? Door te herhalen, te accentueren, door ritme en minimale verschuivingen, ontstaat een totaal nieuwe werkelijkheid, die uitstijgt boven wat was en wat is, inclusief boven oude overtuigingen en associaties.
Het dun en fragiel papier werd zodanig bevestigd dat de installatie gevoelig werd voor de externe toeschouwer en inspeelde op diens bewegingen.